Καλή μου Καίτη, θα ήθελα να ξέρεις, ότι οι στιγμές που έζησα κοντά σου, τα χρόνια τα παλιά, στο παλιό “Ξεκίνημα”, σφράγισαν όχι μόνον τις αναμνήσεις μου, αλλά και την ίδια μου τη ζωή…
Νομίζω πως και η δουλειά που επέλεξα, το επάγγελμά μου, σ’ εσένα το οφείλω κατά πολύ, στη γλυκιά επιρροή σου μέσα μου.
Σε θυμάμαι και σε σκέφτομαι σε ανύποπτο χρόνο μέσα στα χρόνια και σχεδόν πάντα βουρκώνω…
Θυμάμαι και δύο παλιές δασκάλες, τη Ρία και την Κριστίν. Θυμάμαι πολλά, πολλά, πάρα πολλά από τότε, που θα εκπλησσόσουν ίσως αν σου τα έλεγα κάποτε.
Να ξέρεις Καίτη, ότι τώρα πια που είμαι μαμά, προσπαθώ για τις μικρούλες μου, τη Μαρίκα και την Ελένη, να γίνω ό,τι υπήρξες εσύ για μένα κάποτε…
Με απέραντη ευγνωμοσύνη και αγάπη…
